غـمخـوارِ کـربلا غم عالم نمی‌خورد            دنـیایِ بی‌حـسین به دردم نمی‌خـورد

هرکس که خورد نان تو جایی نمی‌رود            هرکس که خورد داغِ تو را غم نمی‌خورد

شأنِ دو چشمِ خیسِ عزادار عرشی است            این حرفها به چشمۀ زمزم نمی‌خورد

آنکه به زیر سایۀ زهرا نشسته است            غـم‌های روزِ حـشر مسـلم نمی‌خورد

آنکس که جای بستر بیماری، از غمت            آتش گرفت حسرت عزیزم نمی‌خورد

من با محـرم تو نـفَـس می‌زنم هـنوز            هرچند طعنه نوکـرتان کم نمی‌خورد

من حـتم دارم از نفـسِ گـرمِ مـادرت            این سیـنه بـاز داغِ محـرم نمی‌خورد